මම ලියන්නෙ ටෙක් බ්ලොග් එකක් නම් නෙවේ. ඒත් මේක හම්බුනාම දෙන්න හිතුනා. අලුතින්ම ආපු artisteer 4 එක පැච් එකත් එක්ක. ඔයාලා දන්නවනෙ. තමන්ගෙම කියලා බ්ලොගර් වර්ඩ්ප්‍රෙස් ටෙම්ප්ලේට් එකක් තමන්ට ඕනි හැටියට හදාගන්න මේක තමා හොඳම. නොමිලේ ඕනි තරම් ටෙම්ප්ලේට් තිබ්බට හිතට හරියන එකක් හොයාගන්න හරි අමාරුයි. හම්බ උනත් මොකක්ම හරි ඇද පළුද්දක් තියෙනවාමයි.නැද්ද මන් කියන්නෙ? 

 ඔන්න මගෙ කතා බලන්න එන යාලුවො තරා වෙන්න එපා. මොකද ගොඩක් බ්ලොගර්ස්ලට මේක වැදගත් නිසයි දැම්මෙ. මේක දැම්ම කියලා මට සෙතක් නෑ. ඒත් අලුත්ම එක හොයපු අයට වටීවිනෙ.?  piratebay එකෙන් ටොරන්ට් එක මෙතනින් අරගන්න. මම චෙක් කරලයි දැම්මෙ.
        
https://thepiratebay.se/torrent/7903461/Extensoft_Artisteer_4.0.0.58475

ඉතින් යාලුවනේ....



මම මේ තකහනියක් දුවගෙන ආවෙ මේක කියලා යන්න. බ්ලොග් හැමේකෙම වගේ අලුත් අවුරුද්ද වෙනුවෙන් ගොඩාක් දේවල් කියලා තියෙනවා. ඒ හින්දා මන් වැඩි දෙයක් කියන්නෙ නෑ..

එළඹෙන්නා වූ නව වසර ඔයාලා හැමෝටම සතුට පිරුණු සිහින, බලාපොරොත්තු ඉටුවන, සුබ නව වසරක් වේවා...! කියලා මමත් චමියත්, චමියගෙ භාන්ඩෙත්(එලොව සිට) නංගිත්, පොලිස් මාමලත්, යන අපි හැමෝම ප්‍රාර්ථනා කරනවා... 

 

                                                                                     
                                                                                             මුල් කොටසට...
ජනේලෙ ලඟට ගිහින් මම කලේ ආයෙත් හොඳට ජනේලෙ ලඟ බිම වටේටම කැරකි කැරකි හොයල බලපු එක. මොනවද හොයන්නේ කියලා අදහසක් නොතිබුනත් මොකක් හරි හෝඩුවාවක් නැත්නම් මාලෙවත් හම්බවෙයි කියලා අදහසක් මට නොතිබුනා නෙවෙයි.

ඒත් ම්හු.... මොකුත් නෑ..
ලඟකදි මේ හරියත් හොඳට සුද්ද කරලා දාලා.

මම කැරකි කැරකි ඉද්දි චමියත් මන් ලඟටම වෙලා හිටියා.
"මචං... 
අපි ඊයෙම මේ හරියත් බැලුවා. නංගි මතක නැතුව මාලෙ ජනේලෙ ලඟින් තියලා මෙහෙන් වැටුනවත්ද කියලා.."

"එහෙමද?  හුම්ම්"

"ඒක නෙවේ. උඹට මෙතන හුරු පුරුදුද බන්?.."

"මොක?."

"නෑ උඹ මේ අපේ නංගිගෙ ජනේලෙ අයිනෙ එහාට මෙහාට ඇවිද්දට එක ගලක, මල් පෝච්චියක, කකුළ හප්පගත්තෙ නෑ. ඉතින් මන් හිතුවා උඹ නිතරම වගේ මෙතනට ඇවිත් ඇති කියලා..." 

චමිය මහ කින්ඩි හිනාවක් දැම්මෙ. මම දන්නවා ඒක කිව්වෙ ජෝක් එකට කියලා. ඒත් මට හින්ට් එකක් පාස් කරන්න හම්බුනොත් ඌත් අතාරින්නෙ නෑ.

ඉතිරිය කියවන්න >)))>

                                                                                                 මුල් කොටසට...
 මම සාලෙට ඇවිත් පුටුවක් උඩ වාඩි වෙලා උඩ බලාගෙන කල්පනා කරන්න ගත්තා. නංගිගෙ මාලෙ ගැන නෙවෙයි. සිවිලිමේ තිබ්බ මකුළුදැල් ගැනයි මම මේ කල්පනා කලේ. වැඩකාරයා වගේ එක වැඩක් ගොඩ දාගත්තට මේකෙදි නම් මම හිර වෙලා කියලා මට දැනුනා. කැලේ වගේ හෝඩුවාවන් හොඳට පැහැදිලිව හිටින්නෙත් නෑ මේ කාමර අස්සේ. තිබුනොත් නම් ඉතින් එලියෙම තමා.

මම ඔහේ කල්පනාවෙ ඉද්දි ඇන්ටියි නංගියි චමියයි තුන් දෙනාම මගේ දිහා බලාගෙන සාලෙටම වෙලා හිටියා. හැබැයි කවුරුවත් මගෙ කල්පනාවට බාධා කරන්න ආවෙ නෑ. ඔහොම ටිකක් වෙලා ඉන්නකොට ඇන්ටිගෙයි නංගිගෙයි ඉවසීම අඩුවෙලා වගේ, මගේ දිහා බලා ඉඳිල්ල ඇති වෙලා අනෙත් පැත්ත හැරුනා. දෙන්නත් එක්ක කුටු කුටු ගගා කුස්සිය පැත්තට යනකොට මම එලියට බැස්සා. චමියා මගෙ පස්සෙන් ආවා.

මම ටිකක් වෙලා කල්පනා කලේ මොනවද මම හොයන හෝඩුවාවන් කියලා. හොරෙක් ආව නම් උගේ අඩි සලකුණු, උගෙ ඇඳුමේ නූල් කෑල්ලක්, නැත්නම් උගෙ ඇඩ්‍රස් එක ලියලා තියෙන විසිටින් කාඩ් එකක්වත් ඌ තියලා ගියාද කව්ද දන්නෙ?

පුහ්... මගෙ මහ ලොකු හැකියාව. හම්බවෙයි මට...

මම බිම බලාගෙන දොරකඩ ලඟ එහාට මෙහාට ගියා. ම්හු. පේන්න දෙයක් නම් නෑ. අනේ අපොයි. මටත් පිස්සුනෙ. හොරෙක් ආවොත් ඉස්සරහ දොරෙන් එයිද? මට තනියෙන් හිනා ගියා මන් ගැනම.

මම මිදුලට බැස්සා. ඊට පස්සෙ බිම බලාගෙනම පිළිකන්න පැත්තෙන් ගේ පිටිපස්සට ගියා. අඩි ලකුණක්වත් වෙන මොකුත් ලකුණක්වත් මට පෙනුනේ නම් නෑ. තිබ්බත් මඩේ එරුනා වගේ තිබ්බොත් මිස මගේ ඇහැට පේන්නෙ නෑනෙ?  මට ඒ ගමන මතක් උනේ සේනාරත්න මහත්තයව. එයා හිටියා නම්...

ඉතිරිය කියවන්න >)))>

"හා ඇන්ටි. මන් බලන්නම්..."

ඒ ගමන ඇන්ටිගෙ මූන මලක් වගේ පිපිලා ගියා. සිරාවටම නංගිගෙ මූනෙ ලස්සනත් මට අමතක වෙලා ගියා. චමියගෙ අම්මටත් මාර ලස්සන හිනාවක්නෙ තියෙන්නේ. ඉතින් මාත් හිනා උනා.
ඒ ගමන ඇන්ටි ආයෙත් හිනා උනා. මාත් ටිකක් වැඩියෙන් කට පළල් කලා. ඇන්ටිට උනත් සෙකන්ඩ් වෙන්න බෑනෙ? ඔන්න බලාන්.. ඇන්ටි ඊටත් වඩා ලොකුවට.....
අපොයි මේ ඇති. මම පරාජය බාරගත්තොත් හොඳයි....

මම හිනාව මුලටම බස්සලා අහක බලාගත්තා. ඒ ගමන තමයි දැක්කේ, නංගි මගේ දිහා බලන් හිටපු හැටි. හොල්මනක් දැකලා වගේ පුදුම බයකින්. එයාගෙ ඇඟිලි තුඩුත් යන්තම් ගැහෙනවා මම හොඳට දැක්කා.
ම්හ්හ්..... කෙල්ල බය වෙලා..  ඒත් මොකටද? මගෙ මූනටද?  නැත්නම් මාලෙ හොයන්නම් කියල මම කිව්ව එකටද?
ඒත් ඒකට බය වෙන්නෙ මොටද? සතුටු වෙනව මිසක්??
හ්ම්ම්. මගෙ මූනෙ හැටියට තමයි මේ....

ඉතිරිය කියවන්න >)))>